Pisac ligt in de Sacred Valley. Een groene vallei met op een hoogte van 3800m een Incasite. De eerste echte regenbui trof ons hier, samen met die andere 1000 toeristen. Het was maar een beeeeeetje toeristisch hoor. Op weg naar Chinchero, onze volgende bestemming, hadden we de luxe van een minibus. 30 zitplaatsen, evenveel staanplaatsen, zo´n 10 hangplekken en toch nog ruimte om net je voet af en toe 5 cm te verplaatsen zodat niet steeds dezelfde medepassagier op je tenen gaat staan. Na een uurtje konden we ons bevrijden en hadden we op de volgende bus een zitplaats(je). Chincero, 3725m, heeft 1 hostal, 3 winkeltjes, een cafe, 5 taxi´s, 30 honden, 20 varkens en een heleboel drank. Nog niet eerder hebben wij een feestje op deze hoogte meegemaakt ten ere van de doden. Op 2 november stond de begraafsplaats vol met jerrycans chicha (maisbier), kratten cusqueño (Peruaans bier in literflessen) en veel eten. Een bijzondere ervaring om mensen te zien zingen, dansen en feesten op en naast de graven. We waren de enige toeristen en werden uitgenodigd aan de graven door verschillende families en getrakteerd op chicha (hmmm :/) bier en popcorn. Een hele belevenis!
Omdat we nog niet genoeg historie hadden gezien zijn we ook nog naar Moray gegaan (zie foto onder): nog eens veel stenen en terrassen uit de Incaperiode. Na een flink uur lopen over een pad wat eigenlijk een MTB singletrack is zagen we de zoutmijnen van Salineras. Een prachtig dal vol met zoutbaden waar dus ja, ... zout wordt gewonnen.
Vervolgens lieten we de Sacred Valley achter ons en ook dit keer kreeg Cusco niet meer dan 10 min aandacht. Omdat we pas 8 dagen later op Incatrail vertrokken vanuit Cuzco, besloten we 5 minuten voor de bus kwam om direct door te reizen naar Puno aan de rand van het Titicameer. Met zijn 3827m hoogte en grootte van 170x60km, is dit het hoogst bevaarbare meer ter wereld. We troffen het omdat er net deze dagen een enorm feest was dat in het teken stond van de geboorte van de Inca`s. Ieder moment van de dag en helaas ook van de nacht werd getooid met optochten, muziek en dans. Met de boot hebben we de drijvende eilanden van Uros bezocht om ons heerlijk in te laten palmen en verplicht iets te kopen. Aaneensluitend bezochten we het mooi eiland Taquile waar bijna alles nog in oude traditie wordt gedaan. De meest toeristische uitstap tot nog toe, maar wel de moeite waard!
3 dagen feest in Puno was voor ons voldoende dus hop, op de bus terug naar Cusco. Na al die zijuitstappen en veranderingen en na 7 uur terug over diezelfde hoogvlakte te rijden, zijn we eindelijk toch in Cusco geraakt. Hostal Magico is hier ons basisstation. (Neem eens een kijkje op http://www.aldeayanapay.org/ Dit project is zeker de moeite waard).
De singeltrack aan Moray die we eerder hadden bewandeld bleef toch om ons roepen. Gids, fietsen en vervoer werden geregeld en vervolgens hebben we een supersnelle, stijle, rotsige, bochtige en technische zware downhill gereden. De fietsen waren natuurlijk niet zoals beloofd, maar Evi had tenminste nog een echte voorvork die geschikt was voor dit terrein. Maar op sommige stukken blijft het blijft naar boven fietsen met remmen die vastlopen en niet los gemaakt kunnen worden, met enkel 3 versnellingen achter en een wiel waar een ferme deuk in zit. We ploften die avond doodmoe neer in het restaurant van Aldeayapay (zie foto hieronder). Dit was wel de tofste downhill tot nu toe!
Vandaag 10 november volgt Bryan zijn tweede Spaanse les en tegelijkertijd zijn we ons aan het klaarmaken en mentaal aan het voorbereiden op de Inca Trail: een vierdaagse tocht naar Machu Picchu.
Hasta luego!
'Cuzco & around' says the Lonely Planet so that's what we did. We took the bus to Cuzco, immediatley after our arrival we jumped on another bus to Pisaq, 2 days later we took the bus to Chinchero, another 2 days later a bus took us to Puno (Titicaca) and another 3 days later we finally ended up in Cuzco again.
Pisaq is the first town of the Sacred Valey, a green 3800m high valley filled with memories of the Incas. Visiting the inca ruins, we got cought by the first rain, together with all the other 1000 tourists. It was only a liiiiiiitle bit touristic...
Om the road to Chinchero, the next destination, we took a minibus with 30 seats, as many places to stand and completed with 10 places where you could hang or lean or whatever they call that. On these places you feel lucky when, after an hour, you can move your foot an inch so a fellow passenger doesn´t step on it anymore... Anyway, after an hour we released ourselfs, conquered two seats on the next bus and made it to Chinchero: 3725m high, 3 little stores, 2 bars, 1 hostel, 5 taxis, 30 dogs, 20 pigs and a lot of beer. It was the first time to celebrate the 2nd of November on this altitude with that joy and that amount of beer. It was very special to see the people eating, dancing, chatting, partying on the graves of their relatives. We were the only tourists and several families invited us, shared some chicha, beer or popcorn with us. An unbelievable experience.
After all this we continued to Moray, another pile of Incabricks (see pic) and to the saltterraces of Las Salineras.
The next day we left the Sacred valley and also this time we didn't spend more then 10 minutes in Cuzco. Because we didm't have to be in Cuzco till 8 days later, we decided to go south first and visit Puno, Lake Titicaca, 3827m high and the biggest and highest navable lake. We were lucky because exactly those days Puno was celebrating the arrival of the first Inca in the city. The next 3 days were covered in music, dances, parades, ... Unfortunately so where the nights... But we escaped the noise by boat and visited Uros, floating islands and Tequile, an island where people try to comtinue to live by there traditional custums.
3 days of celebrating was enough for us so finally we went to Cuzco to stay there. Hostal Magico is our basecamp. You should certainly take a look on www.aldeayanapay.org where they explain their great project.
Monday the Morray mountainbiketrail was calling us, so that's waht we did. We arranged a group, bikes and a guide and off we went. Although wehad to change a bike, our back wheels were blocked by the brakes, Evi's bike had only 4 gears out of the 21 and one of her wheels was bumped, it was the most exciting mountainbike trip we made so far. We went downhill superfast over a technical rocky path filled with curves. Exhausted we landed in the restaurant of Aldea Yanapay and enjoyed a good meal.
Today, November 10, Bryan is taking his 2nd Spannish class and we are preparing for the Inca Trail that starts tomorrow: a 4day hike till Machu Picchu...
Hasta luego!
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten