Miiiiieuuuuuuw, vrrrrroemmmmm, woehaaaaaaaaaaa, o oow, o ow, neeeeeeeeeeeeeeeeeee ...
Na een bezoekje aan de rustige Ballestaeilanden in Paracas waar we enkel het gesnater, geschreeuw en geklepper van vogels en zeeleeuwen hoorden, was dit het volgende geluid wat we hoorden. Aan de oase in Huacachina boekten we een toer met zandbuggy´s waarbij we ook nog een keer gingen sandboarden. Manmanman, tot dan toe was dat de meest adrenalineverbruikende en meest coole activiteit die we in Ecuador en Peru samen gedaan hebben: racen door de oneindige woestijn in zo´n buggy met de meest zotte chauffeur die je je kan inbeelden! Slippen, langs duinen scheren, over duintoppen springen, je kan het zo gek niet bedenken en dat soms met een waanzinnige snelheid! Niet te veel nadenken over de veiligheid was de boodschap.
Ook het sandboarden was veel toffer dan in Trujillo. We konden van de ene duin naar de andere glijden (staand of op je buik) met maar een beetje lopen tussendoor. Staand was leuk, al kon je geen bochtjes nemen zoals met het snowboarden, maar op je buik ging je als een speer recht naar beneden. Weer een hoop gegil dus! Het fijne woestijnzand dat daarbij door elk gaatje van je kledij kruipt moet je er nu eenmaal bij nemen... Met een mond vol zand scheurden we terug naar de oase. Plots kraakte iets wel heel erg hard in mijn mond en na nader onderzoek bleek ik een vulling verloren te zijn...
Na Huacachina bracht de nachtbus ons tot in Arequipa, de tweede grootste stad van Peru, maar o zo´n leuke en aangename stad! De eerste missie was echter de zoektocht naar een tandarts. Nog twee maanden rondlopen met een halve tand was geen optie. Een Peruaans-Belgische polikliniek uit de LP bleek echter niet meer te bestaan, maar toeval of niet, in het pompstation op de hoek stopte net op dat moment een ambulance. Na onze vraag naar een goede tandarts boden ze ons een ritje aan achterin de ambulance! Natuurlijk zeg je daar geen nee op he! Voor de deur van de tandarts dropten ze ons weer. Nu, naar de tandarts gaan buiten Europa stond niet echt op mijn verlanglijstje, maar het kon niet anders. Al bij al bleek het bezoekje supergoed mee te vallen. Meteen mochten we binnen en in tegenstelling tot de 2 weken lange wachtlijst in Belgie werd mijn tand meteen hersteld door een wel erg professionele en vriendelijke tandarts. Aan de kassa verwachtten we ons aan het ergste. We kregen een peperdure rekening van wel 65 soles (gedeeld door ongeveer 4 komt dit op een welgetelde 12 euro). Voor zo´n goede en snelle behandeling wilden we wel ineens onze hele mond laten nakijken, maar ja... Dat doe je dan ook weer niet.
Weer tiptop in orde en met een dikke kaak zetten we ons avontuur verder. Na een bezoek aan het Santa Catalina klooster, een stukje cheesecake en de eerste lekkere koffie van de reis, boekten we wat ons tweede ongelooflijke avontuur zou worden: een downhill trip van de berg Chachani. Een 4x4 bracht ons groepje van 5 via een slingerend zandweggetje tot bijna bovenaan de berg (tot 4750m). Daar kregen we bovenop de normale uitrusting (een helm, fiets en handschoenen) ook nog eens been- een elleboogbeschermers. Zo stoer uitgedost voelde het alsof ik wel iets heel gevaarlijks ging ondernemen. Bryan, als ex professioneel mountainbiker was in zijn nopjes en scheurde al meteen als een gek naar beneden! De volgende 2000m bergafwaarts stroomde de energie in de vorm van adrenaline door ieders lijf. De ene al wat sneller dan de andere, de ene via de weg, de andere via zanderige binnenweggetjes (hier hoorde ik tot de laatste groep...), de ene al springend, de andere al vallend, ... iedereen is veilig en wel beneden geraakt!
Vanavond nemen we de nachtbus naar Cuzco, op naar nieuwe avonturen...
Hasta luego
PS: the English version will be written when we´re in Cuzco...
.JPG)