Bolivia...

... een wereld van verschil! Soles werden ingeruild voor Bolivianos, het Spaans kreeg een ander klankje en Inca´s maakten plaats voor een ongelooflijk mooie en afwisselende natuur. Al aan de grens ´zagen we dat het goed was´! Maar niet alleen het land is anders, ook wij hebben wat moeten bijstellen. Tot dan toe hadden we gereisd zonder plan, zonder structuur, maar omdat 19 december met rasse schreden dichterbij kwam, zijn we in La Paz in de verslagen, folders en boeken gedoken en is de rode draad voor onze laatste maand ongeveer vastgelegd. (Lees: besloten welke plekken we gaan bezoeken met welke mogelijk activiteiten, maar zonder data te prikken.)

Als eerste op de lijst stond Salar de Uyuni, oftewel de immense zoutvlakte die Bolivie zo uniek maakt. 4 dagen in een jeep rondtoeren leek ons de max. En dat was het ook, ware het niet dat 2 van onze 4 metgezellen nooit hadden geleerd om het leven van de positieve kant te bekijken: alles was slecht! Het eten was niet goed, de jeep niet nieuw genoeg, de bedden te hard, de geisers niet mooi genoeg, want ze hadden er al grotere gezien... Soit, ik kan er een hele blz. mee vullen! Maar goed, we hebben hen zo goed en zo kwaad mogelijk proberen te negeren en bewust onze roze bril opgezet. Onze gids, Ricardo, zijn geduld werd ook meer dan eens op de proef gesteld, maar hij heeft het eveneens volgehouden. Hoewel hij op een gegeven moment toch ff gemeld heeft dat als ze niet gingen ophouden met zagen, hij hen terug naar Uyuni zou brengen ...

Dag 1:
Met de jeep over de zoutvlakte, bezoek aan een dorpje dat zout verwerkt, ...

Dag 2:
´s Morgens de vulkaan Tunupi naar boven wandelen en een bezoek aan een grot met pre-inca skeletten. Later op de dag een bezoekje aan Isla de pesadores, een eilandje bezaaid met gigantische cactussen, midden in de zoutvalkte. Daarna hadden we tijd om leuke foto´s te maken...

Dag 3:
De hele dag reden we door de immens grote woestijn, maar we kwamen regelmatig grote meren tegen, bevolkt door 1000-den flam¡ngo´s.

Dag 4:

Om 4.30 sprongen we zonder ontbijt de jeep in. Ricardo had dat goed gezien want onze eerste stop waren de geisers met hun allesverterende rotte eieren geur. Ondanks de geur was dit wederom een fantastisch mooie en bijzondere plek.

Daarna zetten we koers naar de warmwaterbronnen. Heerlijk genieten!

Met onze buiken gevuld met pannenkoeken reden we door de woestijn omgeven door actieve vulkanen naar de grens met Chili, waar we het Engels-Ierse koppel dropten (onze andere twee metgezellen).

Een 8 uur durende terugtocht door de woestijn lag nu voor ons uitgestrekt, maar het avontuur was nog niet gedaan... Na de bronnen roken we een benzinegeur, maar Ricardo verzekerde ons ervan dat dat kwam van het overhevelen van benzine. Na twee uur raakten we zo een beke bedwemd en besloor Riacrdo om toch even onder de motorkap te duiken. Na nader onderzoek bleek een benzineleiding stuk te zijn... Een platte band ofzo konden we vervangen, maar aan zo´n leiding konden we niet veel doen. Daar stonden we dan, midden in de woestijn...

We hielden dan maar alle passerende jeeps tegen, niet dat er zo veel verkeer is in de woestijn, maar toch,... Uiteindelijk vonden we twee bereidwillige chauffeurs die de nodige plekjes vrij hadden en zij brachten ons veilig en wel tot Uyuni.